تاثیر آموزش دلسوزی به خود بر انعطاف‌پذیری شناختی و معنای زندگی در افراد مواجه‌شده با انفجار مین منجر به نقص عضو

اهداف: افراد مواجه‌شده با آسیب، رویکرد انعطاف‌پذیری در مواجهه با استرس ندارند و به‌ دنبال معنای جدیدی برای زندگی نیستند. با توجه به اهمیت این امر، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش دلسوزی به خود بر انعطاف­‌پذیری شناختی و معنای زندگی در افراد مواجه‌شده با انفجار مین منجر به نقص عضو انجام شد. مواد و روش­ها: در این پژوهش آزمایشی با طرح­ پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، 40 نفر از  افراد مواجه‌شده با انفجار مین منجر به نقص عضو که در نیمه اول سال 1396 تحت حمایت بنیاد شهید شهرستان گیلان­غرب بودند، به‌روش نمونه ­گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه 20نفری آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. برای جمع‌­آوری اطلاعات از پرسش­نامه انعطاف‌پذیری شناختی و پرسش‌نامه معنای زندگی (MLQ) استفاده شد. برای گروه آزمایشی 8 جلسه آموزش دلسوزی به خود اجرا شد. داده‌­های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم ­افزار SPSS 21 و توسط آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: بعد از تعدیل نمرات پیش­‌آزمون، میانگین نمرات انعطاف‌­پذیری شناختی (11.22=F) و زیرمولفه­ های ادراک کنترل (13.16=F) و ادراک چندین راه حل (5.64=F) و میانگین نمرات معنای زندگی (13.24=F) و زیرمولفه­‌های معنای حاضر در زندگی (3.78=F) و جستجوی معنا در زندگی (19.07=F) در گروه آزمایش به طور معنی‌داری بالاتر از گروه کنترل بود (0.05>p). نتیجه ­گیری: درمان متمرکز بر دلسوزی به خود در بهبود انعطاف­‌پذیری شناختی و معنای زندگی در افراد مواجه‌شده با انفجار مین منجر به نقص عضو موثر است.